Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

approbō (ad-p-)

  • 1 approbo

    apprŏbo (adprŏbo), āre, āvi, ātum    - tr [st2]1 [-] approuver, donner son assentiment, donner son approbation, ratifier, favoriser. [st2]2 [-] prouver, faire voir, démontrer. [st2]3 [-] faire agréer, faire approuver, faire accepter, faire apprécier.    - musis omnibus adprobantibus, Cic. Fam. 7, 23, 2: de l'aveu de toutes les Muses.    - approbat id fama, Ter.: cela a l'approbation générale.    - approbare + prop. inf.: reconnaître que; prouver que, faire voir que.
    * * *
    apprŏbo (adprŏbo), āre, āvi, ātum    - tr [st2]1 [-] approuver, donner son assentiment, donner son approbation, ratifier, favoriser. [st2]2 [-] prouver, faire voir, démontrer. [st2]3 [-] faire agréer, faire approuver, faire accepter, faire apprécier.    - musis omnibus adprobantibus, Cic. Fam. 7, 23, 2: de l'aveu de toutes les Muses.    - approbat id fama, Ter.: cela a l'approbation générale.    - approbare + prop. inf.: reconnaître que; prouver que, faire voir que.
    * * *
        Approbo, approbas, pen. corr. approbare. Approuver.
    \
        Dii approbent. Cic. Dieu nous en face joyeux, Dieu nous en doint joye. Bud.
    \
        Approbare. Plin. Faire trouver bon.
    \
        Approbare opus, siue probare. Paulus. Monstrer evidemment que la besongne est loyale, Approuver un ouvrage.
    \
        Approbare. Cic. Prouver nostre dire.

    Dictionarium latinogallicum > approbo

  • 2 approbo

    approbo approbo, avi, atum, are одобрять

    Латинско-русский словарь > approbo

  • 3 approbō (ad-p-)

        approbō (ad-p-) āvī, ātus, āre,    to assent to, favor, approve:, id si non fama adprobat, T.: orationem, Cs.: falsa pro veris: approbatā sententiā: ita fieri oportere: dis approbantibus: illud clamore.—To make acceptable, obtain approval for: iudici officium: rudimenta Paulino, served acceptably to, etc., Ta.: opus, Ph.: in approbandā excusatione. in making good his excuse, Ta.

    Latin-English dictionary > approbō (ad-p-)

  • 4 approbo

    ap-probo, āvī, ātum, āre
    1) одобрять, соглашаться
    2) доказывать, подтверждать (propositionem C; innocentiam T); проверять, удостоверять (pondus, sc. armillae Pt)
    3) поступать, исполнять, делать (что-л.) в угоду (кому-л.)
    prima rudimenta Suetonio duci approbavit T — свои первые попытки (Агрикола) совершил так, что они понравились полководцу Светонию

    Латинско-русский словарь > approbo

  • 5 approbo

    ap-probo (ad-probo), āvī, ātum, āre, I) zu etw. seinen Beifall geben, zustimmen, es des Beifalls wert finden, billigen, genehmigen, anerkennen (Ggstz. improbo), hunc gregem, Plaut.: nostram pietatem, Plaut.: id, Ter.: consilium alcis, Cic.: sententiam, Cic.: cuncta, Liv.: illud magno clamore, Cic.: clamore donum, Liv.: dictum id risu, Cic.: falsa pro veris, Cic. – dah. von der Gottheit, etw. geschehen lassen, seinen Segen zu etw. geben, haec, Plaut.: quod actum est di approbent, Cic.: di approbent! habemus hominem etc., wir haben, so Gott will, einen usw., Cic.: id quidem, inquit, di approbent! Curt.: dis hominibusque approbantibus, Cic. – II) einem andern etwas beifallswert machen, d.i. A) eine Arbeit zur Zufriedenheit jmds. liefern, ganz nach Verabredung vollendet übergeben, opus, Vitr. u.a.; vgl. die Auslgg. zu Phaedr. 4, 24 (25), 11. – B) durch augenscheinlichen Beweis, durch die Darstellung, durch sein Benehmen einleuchtend machen, beweisen, dartun, erweisen, erhärten, bezeugen, iudici officium suum, Cic.: propositionem appr. et firmare, Cic.: obiecta crimina pro approbatis accipere, für erwiesen ansehen, Tac.: appr. eas (quaestiones) de veteribus, aus den Alten (durch ein Zitat) belegen, Spart.: appr. industriam innocentiamque, Tac.: talis laus genus approbet, Catull. – m. folg. Acc. u. Infin., motu demum corporum vivere eos approbante, Plin. 9, 176; vgl. Sen. ep. 75, 3. Tac. Agr. 34. Suet. Aug. 17, 1 u. Galb. 6, 3: im Passiv m. Nom. u. Infin., si idoneus esse approbetur, Paul. dig. 48, 10, 18, § 1.

    lateinisch-deutsches > approbo

  • 6 approbo

    -are/avi/atum v 1 t
    confirmer, approuver

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > approbo

  • 7 approbo

    ap-probo (ad-probo), āvī, ātum, āre, I) zu etw. seinen Beifall geben, zustimmen, es des Beifalls wert finden, billigen, genehmigen, anerkennen (Ggstz. improbo), hunc gregem, Plaut.: nostram pietatem, Plaut.: id, Ter.: consilium alcis, Cic.: sententiam, Cic.: cuncta, Liv.: illud magno clamore, Cic.: clamore donum, Liv.: dictum id risu, Cic.: falsa pro veris, Cic. – dah. von der Gottheit, etw. geschehen lassen, seinen Segen zu etw. geben, haec, Plaut.: quod actum est di approbent, Cic.: di approbent! habemus hominem etc., wir haben, so Gott will, einen usw., Cic.: id quidem, inquit, di approbent! Curt.: dis hominibusque approbantibus, Cic. – II) einem andern etwas beifallswert machen, d.i. A) eine Arbeit zur Zufriedenheit jmds. liefern, ganz nach Verabredung vollendet übergeben, opus, Vitr. u.a.; vgl. die Auslgg. zu Phaedr. 4, 24 (25), 11. – B) durch augenscheinlichen Beweis, durch die Darstellung, durch sein Benehmen einleuchtend machen, beweisen, dartun, erweisen, erhärten, bezeugen, iudici officium suum, Cic.: propositionem appr. et firmare, Cic.: obiecta crimina pro approbatis accipere, für erwiesen ansehen, Tac.: appr. eas (quaestiones) de veteribus, aus den Alten (durch ein Zitat) belegen, Spart.: appr. industriam innocentiamque, Tac.: talis laus genus approbet, Catull. – m. folg. Acc. u. Infin.,
    ————
    motu demum corporum vivere eos approbante, Plin. 9, 176; vgl. Sen. ep. 75, 3. Tac. Agr. 34. Suet. Aug. 17, 1 u. Galb. 6, 3: im Passiv m. Nom. u. Infin., si idoneus esse approbetur, Paul. dig. 48, 10, 18, § 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > approbo

  • 8 approbo

    approbare, approbavi, approbatus V TRANS
    approve, commend, endorse; prove; confirm; justify; allow; make good

    Latin-English dictionary > approbo

  • 9 approbo

    to approve

    Latin-English dictionary of medieval > approbo

  • 10 approbo

    ap-prŏbo ( adp-, Fleck., Bait., Halm, Weissenb.; app-, Kayser), āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    To assent to as good, to regard as good, to approve, to favor (freq. and class.; syn.: probo, laudo): id si non fama adprobat, * Ter. Phorm. 4, 5, 12:

    (populus Romanus) meum jus jurandum unā voce et consensu approbavit,

    Cic. Pis. 3, 7:

    approbatā laudatāque Cottae sententiā,

    id. Sest. 34, 74:

    aliquid magno clamore,

    id. Arch. 10, 24:

    legiones clamore donum adprobantes,

    Liv. 7, 37; 7, 41:

    consilium vehementer adprobare,

    Cic. ad Q. Fr. 3, 4 et saep.—So of the gods, to allow a thing to take place, to favor (cf. admitto, II. B.):

    quod actum est di adprobent,

    Cic. Fam. 2, 15; 1, 9, 19:

    musis omnibus adprobantibus,

    id. ib. 7, 23, 2; cf. Plaut. Am. prol. 13.—
    II.
    To show as being good and true, to make evident, to prove, demonstrate, confirm, establish:

    hoc autem nihil attinet approbari,

    Cic. Inv. 1, 36 fin.:

    innocentiam adprobare,

    Tac. A. 1, 44:

    excusationem,

    id. Agr. 42.—With acc. and inf.:

    vivere eos approbant,

    Plin. 9, 57, 83:

    quo magis degenerāsse eum a civili more approbaret,

    Suet. Aug. 17:

    Cajo talem et se et exercitum approbavit, ut, etc.,

    Suet. Galb. 6 al. —
    III.
    Aliquid alicui adprobare, to make good to one, to render acceptable, satisfactory:

    opus manu factum regi adprobavit,

    Vitr. 9, 3:

    prima castrorum rudimenta duci adprobavit,

    his first military duties he learned to the satisfaction of his commander, Tac. Agr. 5; Dig. 19, 2, 24; cf. Herz. ad Caes. B. G. 7, 63.

    Lewis & Short latin dictionary > approbo

  • 11 approbo

    adprobo (appr-), 1, approve, A. 2:22.*

    English-Latin new dictionary > approbo

  • 12 approbo

    , approbavi, approbatum, approbare 1
      одобрять

    Dictionary Latin-Russian new > approbo

  • 13 approbavit (>approbo)

    loc
    confirma (il approbavit), approuva (il approbavit)

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > approbavit (>approbo)

  • 14 approbavit (>approbo)

    loc
    confirma (il approbavit), approuva (il approbavit)

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > approbavit (>approbo)

  • 15 adprŏbo

    apprŏbo (adprŏbo), āre, āvi, ātum    - tr [st2]1 [-] approuver, donner son assentiment, donner son approbation, ratifier, favoriser. [st2]2 [-] prouver, faire voir, démontrer. [st2]3 [-] faire agréer, faire approuver, faire accepter, faire apprécier.    - musis omnibus adprobantibus, Cic. Fam. 7, 23, 2: de l'aveu de toutes les Muses.    - approbat id fama, Ter.: cela a l'approbation générale.    - approbare + prop. inf.: reconnaître que; prouver que, faire voir que.

    Dictionarium latinogallicum > adprŏbo

  • 16 approbatio

    approbātio, ōnis [ approbo ]
    1) одобрение (alicujus rei C etc.); признание, утверждение (testium rhH.; pl. C)
    2) подтверждение, доказательство (haec propositio indīget approbatione C)

    Латинско-русский словарь > approbatio

  • 17 approbator

    approbātor, ōris m. [ approbo ]
    одобряющий, соглашающийся, признающий (alicujus rei C, AG etc.)

    Латинско-русский словарь > approbator

  • 18 approbabilis

    approbābilis, e (approbo), billigenswert, Ps. Cypr. de sing. cler. 6: non est tamen approbabile (zu billigen), quod etc., Gregor. M. ep. 11, 64.

    lateinisch-deutsches > approbabilis

  • 19 approbamentum

    approbāmentum, ī, n. (approbo), das Beweismittel, Ps. Ambros. de dign. sacerd. 5.

    lateinisch-deutsches > approbamentum

  • 20 approbatio

    approbātio, ōnis, f. (approbo), I) die Zustimmung zu etw., die Billigung, Genehmigung, Zufriedenheit mit etw., die Anerkennung einer Pers. od. Sache, Cic. u.a.: testium, die Billigung, Annahme der Z., Cornif. rhet.: Plur., Cic. or. 236. – II) insbes., als philos. t. t. = die Darlegung, Dartuung = der Beweis, assumptionis (des Untersatzes), Cic.: quae (propositio) non indiget approbatione, Cic.

    lateinisch-deutsches > approbatio

См. также в других словарях:

  • approbo non reprobo — I approve what I do not disapprove …   Ballentine's law dictionary

  • quod approbo non reprobo — /kwod asprabow non reprabow/ What I approve I do not reject. I cannot approve and reject at the same time. I cannot take the benefit of an instrument, and at the same time repudiate it …   Black's law dictionary

  • Quod approbo non reprobo — That which I approve or confirm, I cannot repudiate. See Broom s Legal Maxims 7 …   Ballentine's law dictionary

  • Belarus — This article is about the country. For other uses, see Belarus (disambiguation) …   Wikipedia

  • St. Albertus Magnus —     St. Albertus Magnus     † Catholic Encyclopedia ► St. Albertus Magnus     Known as Albert the Great; scientist, philosopher, and theologian, born c. 1206; died at Cologne, 15 November 1280. He is called the Great , and Doctor Universalis… …   Catholic encyclopedia

  • approval — I noun acceptance, accord, acknowledgment, acquiescence, adoption, affirmance, affirmation, agreement, allowance, approbatio, approbation, assent, assurance, authentication, authorization, comprobatio, concordance, concurrence, confirmation,… …   Law dictionary

  • ABBATES — etiam dicti in Ecclesiâ Romanâ ii, quos Curatos primarios, Gall. Curez Primitifs, appellant. Ex veterib. enim instrumentis ait Car. du Fresne constare, Parochiales omnes Ecclesias et civitatis et dioecesis habuisse Ministrum unum maximum, alterum …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ԽՈԿԱՄ — (ացի կամ ացայ, կա՛, կացօղ կամ կօղ.) NBH 1 0957 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 9c, 10c, 11c, 12c, 13c ն. μελετάω, ἑννοέω meditor, cogito ἑπιφημίζω approbo ἑπιχειρέω aggredior, manum admoveo. Ի խոկ արկանել կամ մատնել …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԿԱՄԻՄ — (մեցայ, մեա՛ց, մեցեալ, մեցօղ կամ մօղ, մել.) NBH 1 1042 Chronological Sequence: Early classical հ. βούλομαι, θέλω , ἑθέλω volo. իսկ՝ ո՛չ կամիմ, չկամիմ, οὑ θέλω, οὑκ ἑθέλω nolo, non vis. եւ եւս δοκέω , εὑδοκέω complaceo, approbo αἰρέω eligo ἁξιόω… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՀԱՃԻՄ — (ճեցայ, ճեա՛ց կամ ճեա՛.) NBH 2 0010 Chronological Sequence: 10c, 12c ձ. εὑδοκέω եւս եւ προαιρέω, αἰρετίζω եւն. placet mihi, complaceo, probo, approbo եւն. Ախորժել. սիրել. կամիլ. ընտրել. հաւանիլ. շատանալ. հաշտիլ. յարիլ. ... *Ընդ կամս բերանոյ իմոյ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • Fischen — 1. Bei Fischen, Buhlen, Saufen und Jagen kann man Gut, Ehr und alles vertragen. 2. Der eine fischt auf dem Sande und der andere fängt im Wasser nichts. Kroat.: Nekomu pluto tone, a nekomu olovo pluta. 3. Der fischt umsonst, der keinen Köder an… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»