-
1 approbo
apprŏbo (adprŏbo), āre, āvi, ātum - tr [st2]1 [-] approuver, donner son assentiment, donner son approbation, ratifier, favoriser. [st2]2 [-] prouver, faire voir, démontrer. [st2]3 [-] faire agréer, faire approuver, faire accepter, faire apprécier. - musis omnibus adprobantibus, Cic. Fam. 7, 23, 2: de l'aveu de toutes les Muses. - approbat id fama, Ter.: cela a l'approbation générale. - approbare + prop. inf.: reconnaître que; prouver que, faire voir que.* * *apprŏbo (adprŏbo), āre, āvi, ātum - tr [st2]1 [-] approuver, donner son assentiment, donner son approbation, ratifier, favoriser. [st2]2 [-] prouver, faire voir, démontrer. [st2]3 [-] faire agréer, faire approuver, faire accepter, faire apprécier. - musis omnibus adprobantibus, Cic. Fam. 7, 23, 2: de l'aveu de toutes les Muses. - approbat id fama, Ter.: cela a l'approbation générale. - approbare + prop. inf.: reconnaître que; prouver que, faire voir que.* * *Approbo, approbas, pen. corr. approbare. Approuver.\Dii approbent. Cic. Dieu nous en face joyeux, Dieu nous en doint joye. Bud.\Approbare. Plin. Faire trouver bon.\Approbare opus, siue probare. Paulus. Monstrer evidemment que la besongne est loyale, Approuver un ouvrage.\Approbare. Cic. Prouver nostre dire. -
2 approbo
approbo approbo, avi, atum, are одобрять -
3 approbō (ad-p-)
approbō (ad-p-) āvī, ātus, āre, to assent to, favor, approve:, id si non fama adprobat, T.: orationem, Cs.: falsa pro veris: approbatā sententiā: ita fieri oportere: dis approbantibus: illud clamore.—To make acceptable, obtain approval for: iudici officium: rudimenta Paulino, served acceptably to, etc., Ta.: opus, Ph.: in approbandā excusatione. in making good his excuse, Ta. -
4 approbo
ap-probo, āvī, ātum, āre1) одобрять, соглашатьсяa. consilium C — принимать проект (план)unā voce et consensu a. C — одобрять (принимать) единогласноa. magno clamore C — выражать одобрение (согласие) шумными возгласами2) доказывать, подтверждать (propositionem C; innocentiam T); проверять, удостоверять (pondus, sc. armillae Pt)3) поступать, исполнять, делать (что-л.) в угоду (кому-л.)prima rudimenta Suetonio duci approbavit T — свои первые попытки (Агрикола) совершил так, что они понравились полководцу Светонию -
5 approbo
ap-probo (ad-probo), āvī, ātum, āre, I) zu etw. seinen Beifall geben, zustimmen, es des Beifalls wert finden, billigen, genehmigen, anerkennen (Ggstz. improbo), hunc gregem, Plaut.: nostram pietatem, Plaut.: id, Ter.: consilium alcis, Cic.: sententiam, Cic.: cuncta, Liv.: illud magno clamore, Cic.: clamore donum, Liv.: dictum id risu, Cic.: falsa pro veris, Cic. – dah. von der Gottheit, etw. geschehen lassen, seinen Segen zu etw. geben, haec, Plaut.: quod actum est di approbent, Cic.: di approbent! habemus hominem etc., wir haben, so Gott will, einen usw., Cic.: id quidem, inquit, di approbent! Curt.: dis hominibusque approbantibus, Cic. – II) einem andern etwas beifallswert machen, d.i. A) eine Arbeit zur Zufriedenheit jmds. liefern, ganz nach Verabredung vollendet übergeben, opus, Vitr. u.a.; vgl. die Auslgg. zu Phaedr. 4, 24 (25), 11. – B) durch augenscheinlichen Beweis, durch die Darstellung, durch sein Benehmen einleuchtend machen, beweisen, dartun, erweisen, erhärten, bezeugen, iudici officium suum, Cic.: propositionem appr. et firmare, Cic.: obiecta crimina pro approbatis accipere, für erwiesen ansehen, Tac.: appr. eas (quaestiones) de veteribus, aus den Alten (durch ein Zitat) belegen, Spart.: appr. industriam innocentiamque, Tac.: talis laus genus approbet, Catull. – m. folg. Acc. u. Infin., motu demum corporum vivere eos approbante, Plin. 9, 176; vgl. Sen. ep. 75, 3. Tac. Agr. 34. Suet. Aug. 17, 1 u. Galb. 6, 3: im Passiv m. Nom. u. Infin., si idoneus esse approbetur, Paul. dig. 48, 10, 18, § 1.
-
6 approbo
-are/avi/atum v 1 tconfirmer, approuver -
7 approbo
ap-probo (ad-probo), āvī, ātum, āre, I) zu etw. seinen Beifall geben, zustimmen, es des Beifalls wert finden, billigen, genehmigen, anerkennen (Ggstz. improbo), hunc gregem, Plaut.: nostram pietatem, Plaut.: id, Ter.: consilium alcis, Cic.: sententiam, Cic.: cuncta, Liv.: illud magno clamore, Cic.: clamore donum, Liv.: dictum id risu, Cic.: falsa pro veris, Cic. – dah. von der Gottheit, etw. geschehen lassen, seinen Segen zu etw. geben, haec, Plaut.: quod actum est di approbent, Cic.: di approbent! habemus hominem etc., wir haben, so Gott will, einen usw., Cic.: id quidem, inquit, di approbent! Curt.: dis hominibusque approbantibus, Cic. – II) einem andern etwas beifallswert machen, d.i. A) eine Arbeit zur Zufriedenheit jmds. liefern, ganz nach Verabredung vollendet übergeben, opus, Vitr. u.a.; vgl. die Auslgg. zu Phaedr. 4, 24 (25), 11. – B) durch augenscheinlichen Beweis, durch die Darstellung, durch sein Benehmen einleuchtend machen, beweisen, dartun, erweisen, erhärten, bezeugen, iudici officium suum, Cic.: propositionem appr. et firmare, Cic.: obiecta crimina pro approbatis accipere, für erwiesen ansehen, Tac.: appr. eas (quaestiones) de veteribus, aus den Alten (durch ein Zitat) belegen, Spart.: appr. industriam innocentiamque, Tac.: talis laus genus approbet, Catull. – m. folg. Acc. u. Infin.,————motu demum corporum vivere eos approbante, Plin. 9, 176; vgl. Sen. ep. 75, 3. Tac. Agr. 34. Suet. Aug. 17, 1 u. Galb. 6, 3: im Passiv m. Nom. u. Infin., si idoneus esse approbetur, Paul. dig. 48, 10, 18, § 1. -
8 approbo
approbare, approbavi, approbatus V TRANSapprove, commend, endorse; prove; confirm; justify; allow; make good -
9 approbo
to approve -
10 approbo
I.To assent to as good, to regard as good, to approve, to favor (freq. and class.; syn.: probo, laudo): id si non fama adprobat, * Ter. Phorm. 4, 5, 12:II.(populus Romanus) meum jus jurandum unā voce et consensu approbavit,
Cic. Pis. 3, 7:approbatā laudatāque Cottae sententiā,
id. Sest. 34, 74:aliquid magno clamore,
id. Arch. 10, 24:legiones clamore donum adprobantes,
Liv. 7, 37; 7, 41:consilium vehementer adprobare,
Cic. ad Q. Fr. 3, 4 et saep.—So of the gods, to allow a thing to take place, to favor (cf. admitto, II. B.):quod actum est di adprobent,
Cic. Fam. 2, 15; 1, 9, 19:musis omnibus adprobantibus,
id. ib. 7, 23, 2; cf. Plaut. Am. prol. 13.—To show as being good and true, to make evident, to prove, demonstrate, confirm, establish:III.hoc autem nihil attinet approbari,
Cic. Inv. 1, 36 fin.:innocentiam adprobare,
Tac. A. 1, 44:excusationem,
id. Agr. 42.—With acc. and inf.:vivere eos approbant,
Plin. 9, 57, 83:quo magis degenerāsse eum a civili more approbaret,
Suet. Aug. 17:Cajo talem et se et exercitum approbavit, ut, etc.,
Suet. Galb. 6 al. —Aliquid alicui adprobare, to make good to one, to render acceptable, satisfactory:opus manu factum regi adprobavit,
Vitr. 9, 3:prima castrorum rudimenta duci adprobavit,
his first military duties he learned to the satisfaction of his commander, Tac. Agr. 5; Dig. 19, 2, 24; cf. Herz. ad Caes. B. G. 7, 63. -
11 approbo
adprobo (appr-), 1, approve, A. 2:22.* -
12 approbo
, approbavi, approbatum, approbare 1одобрять -
13 approbavit (>approbo)
locconfirma (il approbavit), approuva (il approbavit)Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > approbavit (>approbo)
-
14 approbavit (>approbo)
locconfirma (il approbavit), approuva (il approbavit)Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > approbavit (>approbo)
-
15 adprŏbo
apprŏbo (adprŏbo), āre, āvi, ātum - tr [st2]1 [-] approuver, donner son assentiment, donner son approbation, ratifier, favoriser. [st2]2 [-] prouver, faire voir, démontrer. [st2]3 [-] faire agréer, faire approuver, faire accepter, faire apprécier. - musis omnibus adprobantibus, Cic. Fam. 7, 23, 2: de l'aveu de toutes les Muses. - approbat id fama, Ter.: cela a l'approbation générale. - approbare + prop. inf.: reconnaître que; prouver que, faire voir que. -
16 approbatio
approbātio, ōnis [ approbo ]1) одобрение (alicujus rei C etc.); признание, утверждение (testium rhH.; pl. C)2) подтверждение, доказательство (haec propositio indīget approbatione C) -
17 approbator
approbātor, ōris m. [ approbo ]одобряющий, соглашающийся, признающий (alicujus rei C, AG etc.) -
18 approbabilis
approbābilis, e (approbo), billigenswert, Ps. Cypr. de sing. cler. 6: non est tamen approbabile (zu billigen), quod etc., Gregor. M. ep. 11, 64.
-
19 approbamentum
approbāmentum, ī, n. (approbo), das Beweismittel, Ps. Ambros. de dign. sacerd. 5.
-
20 approbatio
approbātio, ōnis, f. (approbo), I) die Zustimmung zu etw., die Billigung, Genehmigung, Zufriedenheit mit etw., die Anerkennung einer Pers. od. Sache, Cic. u.a.: testium, die Billigung, Annahme der Z., Cornif. rhet.: Plur., Cic. or. 236. – II) insbes., als philos. t. t. = die Darlegung, Dartuung = der Beweis, assumptionis (des Untersatzes), Cic.: quae (propositio) non indiget approbatione, Cic.
См. также в других словарях:
approbo non reprobo — I approve what I do not disapprove … Ballentine's law dictionary
quod approbo non reprobo — /kwod asprabow non reprabow/ What I approve I do not reject. I cannot approve and reject at the same time. I cannot take the benefit of an instrument, and at the same time repudiate it … Black's law dictionary
Quod approbo non reprobo — That which I approve or confirm, I cannot repudiate. See Broom s Legal Maxims 7 … Ballentine's law dictionary
Belarus — This article is about the country. For other uses, see Belarus (disambiguation) … Wikipedia
St. Albertus Magnus — St. Albertus Magnus † Catholic Encyclopedia ► St. Albertus Magnus Known as Albert the Great; scientist, philosopher, and theologian, born c. 1206; died at Cologne, 15 November 1280. He is called the Great , and Doctor Universalis… … Catholic encyclopedia
approval — I noun acceptance, accord, acknowledgment, acquiescence, adoption, affirmance, affirmation, agreement, allowance, approbatio, approbation, assent, assurance, authentication, authorization, comprobatio, concordance, concurrence, confirmation,… … Law dictionary
ABBATES — etiam dicti in Ecclesiâ Romanâ ii, quos Curatos primarios, Gall. Curez Primitifs, appellant. Ex veterib. enim instrumentis ait Car. du Fresne constare, Parochiales omnes Ecclesias et civitatis et dioecesis habuisse Ministrum unum maximum, alterum … Hofmann J. Lexicon universale
ԽՈԿԱՄ — (ացի կամ ացայ, կա՛, կացօղ կամ կօղ.) NBH 1 0957 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 9c, 10c, 11c, 12c, 13c ն. μελετάω, ἑννοέω meditor, cogito ἑπιφημίζω approbo ἑπιχειρέω aggredior, manum admoveo. Ի խոկ արկանել կամ մատնել … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ԿԱՄԻՄ — (մեցայ, մեա՛ց, մեցեալ, մեցօղ կամ մօղ, մել.) NBH 1 1042 Chronological Sequence: Early classical հ. βούλομαι, θέλω , ἑθέλω volo. իսկ՝ ո՛չ կամիմ, չկամիմ, οὑ θέλω, οὑκ ἑθέλω nolo, non vis. եւ եւս δοκέω , εὑδοκέω complaceo, approbo αἰρέω eligo ἁξιόω… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՀԱՃԻՄ — (ճեցայ, ճեա՛ց կամ ճեա՛.) NBH 2 0010 Chronological Sequence: 10c, 12c ձ. εὑδοκέω եւս եւ προαιρέω, αἰρετίζω եւն. placet mihi, complaceo, probo, approbo եւն. Ախորժել. սիրել. կամիլ. ընտրել. հաւանիլ. շատանալ. հաշտիլ. յարիլ. ... *Ընդ կամս բերանոյ իմոյ… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
Fischen — 1. Bei Fischen, Buhlen, Saufen und Jagen kann man Gut, Ehr und alles vertragen. 2. Der eine fischt auf dem Sande und der andere fängt im Wasser nichts. Kroat.: Nekomu pluto tone, a nekomu olovo pluta. 3. Der fischt umsonst, der keinen Köder an… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon